GRUPO CHÉVERE

(FIOT 2016)

XXV FESTIVAL INTERNACIONAL OUTONO DE TEATRO DE CARBALLO

DEMASIADAS REALIDADES?

(A propósito de “Eroski Paraíso” de Grupo Chévere)

SANTIAGO PAZOS

  

As formas de contar os feitos non sempre son tan fieis a eses propios acontecementos como pretenden ou aparentan. Tampouco é cousa de confundir os estilos, xa sexa naturalista ou realista, coa propia realidade.  Pero se falamos de “Eroski Paraíso” podemos dicir que é unha obra na que se recollen demasiadas realidades. De feito penso que amosan un bo e exhaustivo anecdotario de comportamentos sociais que tiveron consecuencias tanto persoais como de grupo e que, como non podía ser doutro xeito, foron mudando cos tempos.

Agora ben, intentar converter esas valiosas retrospectivas en categoría sociolóxica,  aínda sendo certo que en moitos casos eses comportamentos poden ser perfectamente extrapolados e xeneralizados, paréceme un pouco excesivo.  Extremo que, por outra parte, non lle quita ningún valor ao traballo de investigación e documentación tan serio e profundo que fixeron para preparar esta obra, labor da que Xesús Ron dou conta con toda profusión de detalles no Café con... Agradecidos quedamos os que tivemos a sorte de escoitalo.

A proposta escénica de representar uns feitos da nosa historia recente a través da rodaxe dun documental, no que se interpreta esa realidade, funciona principalmente como un recurso que da credibilidade. Evidentemente, un espectáculo teatral, destinado basicamente a entreter, depende de variables que pouco teñen que ver coa técnica documental porque a forma de contar asume un carácter de protagonista que inflúe, desde diversos aspectos, na mensaxe que pretendemos trasladar ao espectador.

Nese ámbito, a mestura de teatro experimental e militante de Chévere consegue que nós acheguemos a realidade dun xeito que, sen deixar de ser reflexivo, carga conscientemente as tintas nunha mirada tan irónica que por momentos parece núa de calquera crítica e autocrítica sociais. De aí que se comparamos esta obra con outros traballos da Compañía, coma “Citizen” ou “Eurozone”, penso que neste caso estamos ante unha comedia de situación bastante máis moderada, ou baleira de ese compoñente de compromiso combativo ao que nos teñen acostumados.

Aspectos que non lle restan calidade algunha porque o produto final está totalmente compactado, facendo uso dunhas ferramentas humorísticas, como o xustificado castrapo, que arrincan os sorrisos do público sen necesidade de artificios cómicos. E por outra parte, a profesionalidade de Chévere, demostrada e premiada ao longo da súa traxectoria, está fora de dúbida, as interpretacións de Miguel de Lira e Patricia de Lorenzo son excelsas e a incorporación de Cristina Iglesias moi compenetrada.

En definitiva, penso que é unha mirada, moi documentada ao tempo que particular, a cerca dun pasado tan recente que dificulta a perspectiva e que peca de certa falsa frialdade ao querer mostrala desde unha distancia que non é real. Aínda que no aspecto estritamente teatral e interpretativo non ten tacha algunha. 

Saúde